Rozmowa

Narrator:
Miną miesiąc od felernego dnia.Niestety Selena po wyjściu ze szpitala wyjechała z rodzicami i opuściła Dom Anubisa.Justin był w Liverpoolu jeszcze tylko przez kilka dni i musiał wrócić do swojej szkoły.Może i tak było lepiej.Między uczniami budowała się silna więź,silniejsza niż kiedy kol wiek.Nawet brunetka obwiniająca się za próbę samobójczą Sel, zaczęła się uśmiechać.Może nie tak bardzo jak kiedyś,ale zawsze coś.W tej chwili dziewczyna siedziała w swoim pokoju,wraz z Niną i Amber i rozmawiały;
-Ej ale czego wy tak dokładniej chcecie.Zapytała zmęczona dziewczyna
-No bo chodzi o to że może byście mogli spróbować jeszcze raz?Odpowiedziała blondynka z nadzieją
-Amber już wam mówiłam że nie chcę mieć chłopaka.Powiedziała i już miała wychodzić z pokoju kiedy Nina krzykał:
-Ale on naprawdę Cię kocha
-Ja go też.Powiedziała zamykając za sobą drzwi już nieco ściszonym głosem.
Udała się na spacer do lasu,nie wiedząc co ma z sobą zrobić.Dopiero po tym wszystkim,po krótkim związku z Justinem zrozumiała że tak naprawdę kocha tylko i wyłącznie Eddiego.
   Doszła nad małe jeziorko w samym środku lasu,usiadła na ławce i zaczęła wspominać chwile z  pędzone tu z blondynem.Nie miała pojęcia iż chłopak o którym myśli kieruje się dokładnie w to samo miejsce.

Patrishia siedziałam  tam i myślała dlaczego nie może  o nim zapomnieć.Nagle usłyszała że ktoś się zbliża.Odwróciła się na chwilę i zobaczyłam blondyna.
-Oj sorka nie wiedziałem że tu jesteś już idę.Powiedział chłopak i już chciał iść kiedy dziewczyna zawołała
-Jeśli chcesz to zostań.Zasugerowała dziewczyna,w myślach błagała o to żeby został
-No ok.Powiedział i podchodząc bliżej usiadł obok brunetki.Przez długą chwile żadne z nich się nie odzywało aż nagle;
-Co tam u ciebie słychać?Zapytali oboje w tym samym czasie
-No dobra  ty zaczynaj...I znowu...Rozmawiali tak przez dłuższą chwile,własciwie to próbowali porozmawiać.Po chwili oboje wybuchli śmiechem Eddie już decydował się coś powiedzieć kiedy zaczeło mocno wiać.Zobaczył że dziewczyna zaczyna się trząść.Wstał i ściągnął bluzę
-Masz.Powiedział i podał ją jej.
-Wiesz że nie musisz?
-Ale chcę i mogę,więc nie ma gadania..Powiedział i narzucił ją na barki dziewczyny 
Po chwili ta wstała i skierowała wzrok na chłopaka;
-Wracam już do domu,idziesz ze mną?Zapytała z nadzieją,lecz nie dała tego po sobie poznać
- Nie ja jeszcze chwilę zostanę.Powiedział i uśmiech który jeszcze chwilę temu gościł na twarzy dziewczyny znikł.Chłopak to zauważył i natychmiast powiedział
-Albo jednak nie.Dziewczyna z powrotem  się uśmiechnęła,ale tym razem ten uśmiech nie był szczery.Była pewna że chłopak już nic do niej nie czuje.Nawet nie była świadoma jak bardzo się myliła....

No a więc na dzisiaj tyle,bardzo was przepraszam ze taki krótki.Następnym razem dodam dłuższy.A na koniec mój ulubiony gif: